به طور کلی التهاب در بافت به منزله روزنه ای برای نفوذ سلولهای توموری در آن ناحیه می باشد.
به منظور تهاجم به بافتهای سالم، سلولهای توموری باید از بافت اصلی تومور اولیه جدا شده و وارد سیستم جریان خون و یا غدد لنفاوی گردند. بدین منظور آنها از آنزیمهای ویژه و پروتئازهای مخصوصی استفاده میکنند که در مرحله اول بافت اطراف تومور را تجزیه نموده و در نهایت مسیری را برای عبور خود از بافت به عروق خونی و لنفاوی فراهم میآورد.
از سوی دیگر بدن انسان نیز به منظور کنترل فعالیت پروتئازها از مکانیسمهای متعددی نظیر تولید بازدارندههائی مانند پروتئین TIMP-1 بهره برده و بدین نحو میزان پروتئازها را در بدن کنترل می کند.
اما مطالعات مختلف حاکی از آن است که در طی فرآیند متاستاز، نظارت بر عملکرد این بازدارندهها در بدن نه تنها دچار مشکل میگردد بلکه در جهت پیشرفت فرآیند متاستاز نیز حرکت میکند. مطالعات متعدد در بیماران مبتلا به سرطان نشان داده است که سطح بالای مهار کننده TIMP-1 در خون بیماران نقشی در کاهش روند پیشرفت سرطان ندارد. در مقابل، این مسئله(سطح بالای مهار کننده TIMP-1)، حتی موجب شتاب در روند گسترش و پیشرفت سرطان نیز بوده است.
گروه تحقیقاتی پروفسور Achim Krüger در موسسه ایمونولوژی مولکولی و انکولوژی کلینیکوم در حال یافتن علت این تناقض تجربی هستند. برسی علت این پدیده نقش بسزائی در یافتن مکانیسم ایجاد و پیشرفت متاستاز در کبد خواهد داشت. دکتر Krüger به همراه تیم تحقیقاتیش یافتند که غلظت بالای پروتئین مهاری TIMP-1 در کبد در القای التهاب در کبد نقس موثری دارد. در پاسخ به این التهاب، سلولهای ایمنی (نوتروفیل) به کبد مهاجرت کنند.
به عقیده Krüger:
“هنگامی که سلولهای توموری در سیستم خونی در گردش هستند، از این فرصت استفاده کرده و وارد کبد شده و موجب آغاز فرایند متاستاز میشوند. نکته بسیار مهم آنست که در این زمان، پروتئین TIMP-1منجر به تشکیل یک منطقه و بستر مناسب در جهت جذب، لانه گزینی و توسعه سلولهای تومور اولیه در کبد میشود و به نحوی چراغ سبز را به سلولهای تومور اولیه وارد شده به کبد نشان می دهد”
پس از کشف نحوه اثر TIMP-1 در پیشرفت متاستاز کبد، آنها توانستند پاسخی برای چگونگی گسترش متاستاز در کبد و در ادامه اقدامات پیشگیرانه بعدی ارائه نمایند. بدین منظور و با استفاده از مدلهای حیوانی آنها دریافتند که TIMP-1 از طریق افزایش سطح مولکول یک مسیر سیگنالینگ خاص موجب افزایش سلولهای ایمنی در درون کبد میشود. با اتصال این مولکول به گیرنده خود شرایط مناسبی برای گسترش سلولهای سرطانی فراهم میگردد. حال محققان با استفاده از داروها و آنتی بادیهای بخصوصی توانستهاند این مولکول مداخله گر را مهار نموده و از اتصال آن به گیرنده خود جلوگیری نمایند، که در نهایت این امر منجر به مهار روند متاستاز میگردد.
Kruger خلاصه نتایج پژوهش خود را به شرح زیر بیان کند:
“مراحل آغازین متاستاز سلولهای توموری فاز بسیار مهمی در توسعه سرطان میباشد. اگر ما بتوانیم از تشکیل متاستاز در کبد جلوگیری نمائیم (حداقل در مدل حیوانی) گام بسیار حیاتی به سوی توسعه درمانهای جدید برای بیماران مبتلا به سرطان برداشتهایم.”
منبع:
بایونت